U ontvangt deze informatie, omdat bij u plotselinge doofheid is geconstateerd. Iedereen, van jong tot oud, kan door plotselinge doofheid worden getroffen. In Nederland komt plotselinge doofheid jaarlijks bij ongeveer acht op de 100.000 mensen voor. In deze informatie kunt u er alles over lezen.

Spreken we over plotselinge doofheid of gehoorverlies?

Eigenlijk is het beter te spreken van plotseling gehoorverlies, omdat met doofheid strikt genomen volledig verlies van het gehoor wordt bedoeld. “Plotselinge doofheid” kan echter ook een gedeeltelijk verlies van het gehoor betekenen. Aangezien in de praktijk meestal gesproken wordt van plotselinge doofheid, ook bij gedeeltelijke uitval van het gehoor, zal deze benaming in de tekst worden gebruikt.

Wat is plotselinge doofheid?

Bij plotselinge doofheid verslechtert het gehoor in korte tijd. Het gehoorverlies ontstaat meestal binnen enkele seconden tot minuten. Soms bemerkt u het gehoorverlies bij het opstaan en is het blijkbaar tijdens de slaap ontstaan. Al het geluid klinkt ineens doffer, blikkeriger, vervormd, of u hoort een echo. Soms hoort het oor helemaal niets meer. Meestal treedt het gehoorverlies aan één oor op, zeer zelden zijn beide oren aangedaan. Als het gehoorverlies aan één oor optreedt, verdwijnt bovendien het vermogen om richting te horen. Meestal treedt bij de gehoorvermindering ook oorsuizen op. U hoort een suizend of brommend geluid. Een stoornis in het evenwicht treedt bij ongeveer een derde van de gevallen van plotselinge doofheid op. De ernst van de evenwichtsstoornis kan variëren van een licht gevoel in het hoofd of enige onzekerheid bij het lopen tot een hevige draaiduizeligheid met de neiging tot omvallen. Een ernstige evenwichtsstoornis gaat vaak gepaard met misselijkheid en braken. Veel patiënten ervaren een drukgevoel of een vol, verstopt gevoel in of rond het aangedane oor.

Wanneer spreken we van plotselinge doofheid?

Het oor is nodig om geluidstrillingen op te vangen en te verwerken. In het binnenoor worden de geluidstrillingen omgezet in een elektronisch signaal. Dit signaal gaat via de gehoorzenuw naar de hersenen en wordt daar waargenomen als geluid. We spreken van plotselinge doofheid als er een stoornis optreedt in het doorgeven van de geluidstrilling in een elektrisch signaal door het binnenoor of in de geleiding van dit elektrische signaal naar de gehoorzenuw.

Door bijvoorbeeld verstopping van de gehoorgang door oorsmeer of bij vocht in het middenoor kan ook het gehoor vrij snel afnemen, dit valt echter niet onder het begrip ‘plotselinge doofheid’.

De oorzaken van plotselinge doofheid

U kunt plotseling doofheid krijgen:

• door een hoofdletsel, waarbij het binnenoor bijvoorbeeld beschadigd raakt;
• door plotselinge drukverandering, zoals bij duiken of vliegen kan optreden;
• door een ernstige infectie, zoals een hersenvliesontsteking;

Vermoed wordt dat ook bepaalde virusinfecties, gestoorde afweerreacties en doorbloedingsstoornissen een rol kunnen spelen.

Daarnaast zijn er nog een aantal zeldzame aandoeningen waarbij plotselinge doofheid kan optreden, zoals een verdikking van de gehoorzenuw. De keel-, neus- en oorarts voert onderzoek uit om de mogelijke oorzaak van de plotselinge doofheid te vinden. Dit onderzoek bestaat meestal uit gehooronderzoek, bloedonderzoek en een MRI-scan van het gehoororgaan en gehoorzenuw. De oorzaak blijft echter vaak onbekend.

De vooruitzichten bij plotselinge doofheid

Bij plotselinge doofheid met een onbekende oorzaak kan het gehoor vanzelf herstellen. Dat gebeurt ongeveer bij een derde van de patiënten. Bij ongeveer een derde van de patiënten verbetert het gehoor wel enigszins, maar is de restschade groot, zodat het herstel in de praktijk weinig oplevert. Bij de overige patiënten herstelt het gehoor niet. In hoeverre het gehoor verbetert, hangt mede af van de ernst van het gehoorverlies. Is het oor (bijna) helemaal doof, dan zijn de kansen op herstel klein, is het gehoorverlies gering dan zijn de vooruitzichten beter.

Gehoorherstel is te verwachten in de eerste weken nadat het gehoorverlies is opgetreden. Na drie tot zes maanden is over het algemeen geen verdere verbetering van het gehoor meer te verwachten. De evenwichtsstoornissen en de drukgevoelens op het oor verdwijnen meestal geheel. Het oorsuizen blijft echter vaak aanwezig. Veel patiënten met een eenzijdige plotselinge doofheid maken zich zorgen over hun gezonde oor. Zou dat oor in de toekomst ook plots doof kunnen worden? In de praktijk blijkt dit gelukkig bijna nooit voor te komen. Ook kan het goede oor niet overbelast raken of slijten doordat het gehoor aan de andere kant is afgenomen. Extra voorzichtigheid is wel op zijn plaats bij ontstekingen aan het gezonde oor en ter voorkoming van lawaaibeschadigingen.

Is behandeling van plotselinge doofheid mogelijk?

Vinden we voor de plotselinge doofheid een oorzaak, dan richt de behandeling zich in principe daarop. Bij plotselinge doofheid waarvoor geen oorzaak is gevonden, kunnen ontstekingsremmende geneesmiddelen het spontane herstel van het gehoor enigszins positief beïnvloeden. Het resultaat van deze behandeling valt in de praktijk echter moeilijk te voorspellen. Als het gehoorverlies langer dan tien tot veertien dagen heeft bestaan, is het volgens de huidige inzichten niet meer zinvol om medicijnen te geven en moet het spontane herstel worden afgewacht. Soms biedt het aanpassen van een hoortoestel enig verlichting.


Bij het uitblijven van verbetering na de orale ontstekingsremmende middelen, kan alsnog gekozen worden voor een ingrijpender alternatief. Hierbij worden ontstekingsremmende middelen in het middenoor aangebracht. Eerst wordt het trommelvlies verdoofd, waarna een naaldje met geneesmiddel door het trommelvlies wordt geprikt en in het middenoor beland. Als u plotseling doof bent geworden aan beide oren, ondervindt u vaak grote moeilijkheden in de dagelijkse communicatie. Meestal heeft u dan speciale hulpmiddelen nodig. Het plotselinge verlies van het gehoor aan één of beide zijden heeft vaak vergaande gevolgen voor u, zowel in het dagelijks functioneren als emotioneel. Het is daarom van belang dat er een goede begeleiding en revalidatie plaatsvindt.